Per 1 juli zijn de maatregelen van RIVM en overheid flink versoepeld!
Voor onze vereniging geldt dat vrijwel alles weer mogelijk is. Toch nog een paar regels:
Het virus is niet weg. Handen wassen en voldoende afstand houden houden ons gezond.
Blijf afstand houden, zeker in loods en kleedkamer.
De kantine is te klein voor clubavonden. Iets drinken mag, maar ga buiten zitten.
Maak gebruik van de papieren doekjes en de flesjes met schoonmaakspul. Desinfecteer knoppen die je hebt aangeraakt.
Het advies is om in de auto samen toch nog schone mondkapjes te dragen.
Eerdere protocollen over Corona vind je in het menu [nieuwsbrieven]
met vriendelijke groeten,
Het bestuur / 30 juni 2020
Onze kanovereniging bestaat sinds 1989 en heeft ongeveer 100 leden. De leden komen niet alleen uit Uitgeest, maar ook uit de omgeving zoals uit Heemskerk, Beverwijk en Castricum.
De vereniging heeft de beschikking over een loods aan de gemeentehaven van Uitgeest (KLIK hier voor locatie). In deze loods bevinden zich ongeveer 100 ligplaatsen, een kantine en kleedruimte. Vanuit de gemeentehaven zit je binnen 3 minuten op het Uitgeestermeer.
Het vaarseizoen loopt van half april tot half oktober, maar ook buiten deze periode hebben we een aantal actieve leden dat de elementen niet schuwt en de hele winter doorvaart.
Voor leden die (nog) geen eigen kajak of kano hebben, beschikken we over een bescheiden maar gevarieerde "vloot" waar zij gebruik van kunnen maken.
Wil je eens komen proefvaren? Kom dan eens in het vaarseizoen langs op woensdagavond. Er zijn dan altijd wel mensen aanwezig die je wat meer kunnen vertellen of een stukje met je mee willen varen. Of neem contact met ons op.
Gelezen in het Straatjournaal (maart 2020) van Amsterdam:
De pontbaas van De Woude ziet en hoort veel op een dag. Je kunt dan ook altijd voor informatie bij hem terecht, bijvoorbeeld als je wilt weten of je partner al thuis is. ;-)
Tiny
Donderdag zouden we naar een verjaardag van iemand die niet wist dat we kwamen. Het feestvarken logeerde in een huisje van Ljeppershiem (Friesland). Aangezien dat huisje aan het water lag, bedachten Tiny en ik dat we de 1,5 uur rijden daar naar toe nog nuttiger wilden besteden door er een kanotocht aan vast te knopen. Van de kaart leerden we dat er genoeg vaarwater is en je ook in Dokkum kon komen.
Om op koffietijd voor het gebak te kunnen aanschuiven vertrokken we om 8 uur vanuit huis. Vijfhonderd meter bij het huisje vandaan vonden we op google-streetview een prachtig zwemvlonder waar we goed konden instappen. Zo konden we makkelijk op tijd zijn om ons feestvarken te verassen met bezoek.
Nadat we bijgepraat waren begon het kanoën. Eerst volgden we de "Nije swemmer" richting Dokkum. Na korte tijd sloegen we af de Strobosser trekfaert in. Een prachtige vaart met wat huisjes en veel riet die ons rechtstreeks naar Dokkum zou voeren. Maar de vooruitgang had daar een stokje voor gestoken: ten behoeve van de aanleg van een rotonde naast Dokkum lag daar een dam. Daar was echter een oplossing voor want we konden nog een keer afslaan en via een dwarsverbinding naar het Dokkumer Grootdiep toe. Daar zagen we al veel meer bootjes wat we niet zo gek vonden met dit mooie weer. Het was hier in het noorden overigens een stuk minder benauwd dan in het Noord-Hollandse.
Vakantie in eigen land, bij de noordpier in Wijk aan Zee.
Ezra Groenestein
Op zaterdag de 8e augustus 2020 tufte ieder van ons in het eigen coronabubbeltje naar Nogal Wiedus, het restaurantje met uitzicht op Noorderhaaks. Eenmaal op het water trok de lucht wat dicht met hoge sluierbewolking, en dat was mooi want het was warm genoeg. Neopreen was wel mee, maar niet nodig deze keer. Rob had een rondje uitgezet om Noorderhaaks heen, met de klok mee. Het water spiegelde en de horizon was nauwelijks te zien. Kompas op 270. Aan de oostkant waren wat bootjes aangemeerd en liepen er mensen. Maar het rustpunt was op de zuidwesthoek van het eiland, ten zuiden van het zeehondenreservaat.
En daar was het leeg. Ook de zeehonden lagen er niet: die hadden een eigen hitteprotocol en waren allemaal in het water. Alleen de sterns bleven droog.
Vrijdag 31 juli, dat bleek de beste datum voor een tocht naar Simonszand. Lekker voor de uitslapers, want we hoefden pas om half 7 op te staan. Alles muisstil in de auto’s gezet om de andere kampeerders niet te storen en dan op naar Noordpolderzijl. In de haven lagen een paar zeiljachten, waarvan de bewoners zeer geïnteresseerd waren in onze plannen. In de geul stonden nieuwe staken en meer richting zee lagen er ook tonnen met VN, dat was nieuw. Het was stralend weer. We hadden prachtig zicht, zodat we, waar het maar mogelijk was vanwege de waterstand, lekker konden afsteken. Behalve heel in de verte zagen we verder geen enkel schip. Het ging lekker snel, op het laatst 12 km p.u. We staken de zuid oost Lauwers over en zaten zo in de geul van Spruit. En daar lag ie dan Simonszand. Bedekt met honderden zeehonden. Altijd als je daar aankomt, geeft dat een feestelijk gevoel. Daar mag je dan uren blijven. Hoewel je zou kunnen denken: ‘daar is helemaal niets, dus wat is daar nou zo leuk aan?’
foto: Tiny
Meestal is het niet leuk als vrienden gaan verhuizen en verder bij je vandaan gaan wonen. In dit geval kwam het wel mooi uit. Dirk-jan verhuisde vorig jaar naar Ommen in Overijssel. De eerste keer dat we langs kwamen zijn we een stuk gaan lopen door de omgeving, ook langs de Regge. Een meanderende rivier die uitkomt op de Vecht. "Volgende keer neem ik mijn kano mee" zei ik al.
Deze zomer was het eindelijk dan zover. Met behulp van kanogids "Kanoparadijs Nederland" een praktisch startpunt en een eindpunt gevonden voor een tocht van ruim 25 km. Donderdagavond eerst nog een uitgebreide barbecue bij Dirk thuis met zijn gezin. Het idee was vroeg naar bed te gaan en de volgende morgen vroeg op pad te gaan, een erg optimistisch idee blijkt.
