Het gebeurt niet zo vaak, maar af en toe kunnen we varen op plekken waar normaal gesproken koeien en paarden of schapen grazen.
Iedereen heeft de beelden gezien, bijvoorbeeld van de Waalkade bij Nijmegen, waar we op een mooie zomerdag nog wel eens zijn uitgestapt om een “terrasje te pakken”. Maar het zag er nu, 5 februari 2021 wel heel anders uit. Om dat eens van dichtbij mee te maken ben ik graag ingegaan op een uitnodiging van Chris, die vlak aan de rivier woont, in Gameren: koffie bij hem thuis en dan de dijk over naar de Waal.
Het was nog even een dingetje om mijn kajak op de auto te krijgen, omdat ik dat bijna nooit alleen hoef te doen. Maar ik herinnerde mij een goede tip: gebruik een stok of een lange peddel die je aan de zijkant naast de dakdrager laat uitsteken, leg daar de voorkant van je boot op, til vervolgens de achterkant in de beugel, dan de voorkant en neem het hulpstuk weer weg. Dan natuurlijk nog even vastsjorren en klaar ben je. (Tja, daar merk ik weer dat ik geen zestig meer ben, want toen tilde ik gewoon zonder al teveel moeite die kajak bij de kuiprand op om hem met een zwaai in de beugels te leggen.) De rit naar Gameren ging zonder problemen want er is in tijden van Corona niet al teveel verkeer op de weg.
Na de koffie, even bijpraten en de foto’s van de laatste Schotland-tocht bekijken (nog voor de pandemie) gaan de droogpakken aan en de wielen onder de kajaks om even langs het steile pad over de Waalbandijk te zeulen. Dat is geen functionele dijk meer, maar een overblijfsel uit het verleden. Dan instappen op een modderige oever, ongeveer 80m. over een bruine plas varen naar de volgende dijk. Daar nog even sjouwen en over een hek heen met twee kajaks om bij de Gamerensche Waarden in te stappen. Het is een enigszins bevreemdende ervaring om langs bomen en struiken te varen die nog net boven water uitsteken. Ook hekken houden ons niet tegen want de verhoging is meer dan vijf meter. Zelfs als we een eind van de vaargeul blijven is de stroom nog krachtig. Dat zie je vooral als je langs een paal komt die boven water uitsteekt waar het water met grote snelheid langs gorgelt. Ik had verwacht dat we eerst stroomopwaarts zouden gaan, maar Chris had blijkbaar een ander idee, zodat we met een prettig vaartje, met de stroom mee in de richting van Nieuwaal varen. Normaal moet je hier om de kribben heen, maar nu kunnen we er gewoon overheen. De ligging van de kribben is alleen te zien aan de bakens die op de uiteinden staan en aan de hoge golven die een soort van wals vormen waar de stroom zich een weg zoekt over de obstakels. Ganzen en aalscholvers verzamelen zich op de laatste droge stukjes land.
Klik hier om de rest van dit verslag te lezen
