Van Schiermonnikoog naar het Lauwersmeer - 15 september 2019

Voor 15 september stond op het programma van de KVU om naar de vierde slenk op Schiermonnikoog te varen. Echter het weer gooide een beetje roet in het peddelgenot. De voorspellingen wisselden sterk en alhoewel de laatste 2 dagen de voorspellingen tamelijk stabiel waren met west 5bft met uitschieters naar 6 bft nam de avond tevoren de wind volgens de voorspelling nog meer toe en kwam ook 7bft om de hoek kijken.
Moeilijk, moeilijk allemaal, om te besluiten wat wijsheid is.
De zaterdagavond tevoren, op de camping van Lauwersoog, heb ik in overleg besloten Schier af te blazen. Daarom konden we uitslapen en gingen zondag naar het Lauwersmeer. Rob en Annet waren er wel maar hadden dat zien aankomen en hadden de kano's thuisgelaten.
Zodoende gingen Chris, Timo, Tiny en ik te water.
In eerste instantie bij het omkleden leek de wind met 4 bft toch weer gunstiger (maar ja, dat was niet op zee waar het altijd harder waait). Later, vooral in de middag, trok de wind toch meer aan.Ik geloof dat iedereen wel blij was dat we niet op de waddenzee zaten. Daar hadden we zeker gedurende 1,5 uur tegen 6 bft in moeten peddelen. Extra lastig omdat wind tegen stroom stond waardoor je lekkere golven krijgt die je aldoor weer afremmen.

KLIK op de foto voor de hele serieFoto's: Chris

Dus: Na koffie met gebak bij "het boze wijf" met Rob en Annet erbij, voeren we vrolijk op de Lauwerszee. Eerst tegen de wind in naar het surfstrand. Daar zagen we een surfer op 500meter vanaf de kant die naast de plank lag en leek te zwemmen zonder voortgang tegen de wind in te maken. Wat ons daarbij vooral verbaasde was dat er op de kant daar zeker 20 mensen zaten en er ook wel 30 surfers over het water heen en weer stoven. NIEMAND maar dan ook NIEMAND leek zich zorgen te maken over deze uitgeputte surfer die de mast niet meer omhoog kon krijgen.
Timo en ik waren het gauw eens en zetten koers naar deze surfer. We haakten allebei onze sleeplijnen aan bij de trapeze-haak die ze om haar middel had en begonnen aan onze "workout": zo'n plank met platliggend zeil remt toch een stuk meer dan een kano. Ze was zichtbaar opgelucht weer op de kant te staan. Raar hoor dat niemand enige actie ondernam of polshoogte kwam nemen.

We vervolgen onze tocht naar Esonstad. Dat is een soort replica-stadje dat Landal daar heeft neergezet. Op het eerste gezicht ziet het er wel aardig uit maar het lijkt wel een soort spookstad: zo doods.
Maar:  voor een pauze met de kano is dit wel een voortreffelijke en beschutte locatie.
Naast Esonstad zijn er nog een paar vakantiedorpen die met z'n allen, het oude stadje Oostmahorn "platdrukken".
Gezien de tijd besluiten we na de pauze aan de overkant van het Lauwersmeer aan lagerwal terug te varen. Een klein uitstapje in verboden gebied is van korte duur omdat het voor ons te ondiep is.
Van het laatste stuk hadden we onze hoop gevestigd op surfen voor de wind uit. Helaas waren er daar geen geschikte golven voor.

Op een redelijke tijd zijn we bij de auto's terug waar onze wegen scheiden.

Tiny en ik hebben nog geen zin terug te gaan en maken eerst nog een wandeling door het gebied daar.
Als we later in de auto dicht langs Esonstad en Oostmahorn rijden gaan we op expeditie naar Oostmahorn. In Oostmahorn woonden vroeger de schippers Klaas en Mees Toxopeus. Nationale helden die met  reddingboot de Insulinde honderden mensen van de verdrinkingsdood hebben gered. Dat was in de tijd voor 1969 toen het Lauwersmeer nog Lauwerszee heette en in open verbinding met de zee stond. De reddingsmaatschappij vond Oostmahorn de beste plek waar de reddingboot op een rustige plaats gestationeerd werd.

Na lezen van het boek van Klaas Toxopeus fascineerde het me altijd al hoe de situatie er daar uitzag en waar die reddingboot had gelegen.

We vonden er het huis dat nog steeds met "NZHRM" (Noord- en Zuid-Hollandsche Redding-Maatschappij) is getooid. Bovendien zat er boven de voordeur nog een glas-in-lood raam dat een reddingboot op zee voorstelt. Waar de boot gemeerd lag is waarschijnlijk ergens bij de doorgang in de dijk waar wij doorheen zijn gevaren. Ik kan me niet voorstellen dat Landal geregeld heeft dat ze de dijk mochten weggraven op die plek.

Met de auto verder op weg naar huis. Maar dat huis lonkte nog niet erg naar ons. Aangezien we nog eten over hadden van 3 dagen kamperen besloten we om de zeedijk tussen Harlingen en Zurich over te klimmen en aan de waddenkant te koken en te eten. Heel mooi daar in de ondergaande zon aan zee!

Al met al is het vandaag een mooie dag geworden.
René

Kanotocht Fort Krommenie - 31 juli

Op 31 juli waaide het stevig en hebben we daarom in het kader van "varen met nieuwe leden" een tochtje Fort Krommeniedijk gevaren. Een heel leuk rondje voor een woensdagavond. De dag ervoor even bellen met de sluiswachter en je kunt schutten. Het nummer is: 0651427914. Onze sluismeester was zo aardig om ons ook op de terugweg nog te schutten. Officieel wordt de sluis tot 20.00 uur bediend. Plattegronden met verschillende routes kun je vinden in het botenhuis naast het prikbord.

Tiny

foto's: Annemarie

2019: Het 30-Jarig bestaan van kanovereniging Uitgeest.

Een jaar of 6 geleden begon Jos Schimmelpennink met het doorspitten van de archieven van de club voor het 25-jarig jubileum en maakte daar een heel mooi boekje van, compleet met foto’s van voorgangers van KVU. Ik was toen nieuw lid. Ik heb het boekje thuis teruggevonden en doorgelezen. Voor wie dit ook wil: ik leen het graag uit.

In 1989 hadden we al meteen 40 leden, en de boten lagen al meteen bij Zonjee. In de loop van de tijd werd dit steeds meer uitgebreid. Al in 1994 konden we 120 boten stallen en waren er 100 leden (maar eind 1997 terug naar 78 leden). Vanaf de ALV van 2003 is er een rookverbod in het pand. Dat moeten we misschien ook maar zo laten. In 2009 waren er maar liefst 130 leden. Dat was de top, maar gelukkig is het nu niet veel minder (rond 125 nu). In 2012-2013 vond een grote verbouwing plaats met de aanleg van de kleedruimten en goede sanitaire voorzieningen van nu.

Lees meer...

Rondje AEro met de KVU - juni 2019

(VER)DWALEN IN DE EILANDSPOLDER

Of: 30 jaar KVU

Ter gelegenheid van het dertigjarig bestaan van onze club had het bestuur een mooi plan om de KVU-rally oftewel de marathon nieuw leven in te blazen. Maar om rekening te houden met niveauverschillen waren er drie varianten bedacht: de oorspronkelijke Schermerrally van 40 km.; een alternatief van dertig kilometer en een tocht door de eilandspolder van 20 km.

De inschrijving viel wat tegen, wellicht omdat de tocht precies in het lange weekend van Hemelvaart viel en veel mensen andere plannen hadden. Zo kon het gebeuren dat er 4 stoere mannen zich meldden voor de 40 km. En twee watjes voor de 20km. Peter, onze voorzitter en tevens coördinator van de jubileumtocht, had reeds voor koffie en thee gezorgd en gaf een korte briefing zodat iedereen goed geïnstrueerd was en een kaart routebeschrijving in de hand had. De sfeer was als altijd: vrolijk en enthousiast.

Vanaf hier scheidden de twee groepen: de kanjers vertrokken met krachtige slagen vanuit de haven bij ons clubhuis en de overige deelnemers sjorden de kano’s op het dak van de auto om naar Driehuizen te rijden. Mijn verslag gaat over de laatste.

Lees meer...

Sammerpolder, verkenning2.

Eind april staat in de KVU tochtplanning de Sammerpolder op de lijst (Zondag 28 april, na Koningsdag).

De polder is niet groot, ligt tussen Heiloo en de Egmonden. Het wordt voor een groot deel als bollenland gebruikt, en zou daarom geschikt zijn voor een lentetocht. Handig is ook nog dat het niet ver rijden is.

Verkenning1 ging al in januari op de fiets, toen er van die bloembollen nog weinig te zien was.

Gunstige startplek wel gevonden, en rond de Abdij van Egmond gefietst, en Het Slot op de Hoef bezocht. Conclusie: zou een leuk tochtje kunnen zijn, met varianten waar het om afstanden gaat.

Het gaat om een klein poldertje, met een aftakkingen naar Egmond aan de Hoef, inclusief restanten van het kasteel, en één naar de Abdij. Schematisch:

Op 11 april dan Verkenning2, gewoon varend.

De startplek is ongeveer 10 m lopen, vanaf auto tot steigertje, daarna moet de auto iets verder weggezet worden.

De route voert vlak achter het Heilooër Bos langs, een mooi parkachtig landschap. Vrij snel twee keer overdragen, en daar blijft het bij.

De eerste aftakking gaat naar het kasteel. Prima steigertje, op ca 100 m horeca, en een bezoek aan de restanten van het kasteel en graaf Lamoraal-van-Egmont is aan te bevelen. Daar is de lunch mogelijk.

Terug naar de polder, en je afvragen hoe het zit met die bloembollen. Ach, zo laag zitten in een kajak … is ook niet alles.

Terug bij het startpunt kan gekozen worden voor gewoon stoppen, of nog een heen-en-weer naar de Abdij, en daar een bezoek aan de Vlindertuin en Boomgaard. En ook nog naar het kerkhof van de Abdij, mooie plek om daar te liggen. De winkel daar  is zondag helaas dicht, voor mooie abdijkaarsen moeten we een andere keer langsfietsen.

Het rondje zelf is ca 7 km, naar het kasteel heen en terug ongeveer 2 x 3  km, en naar de Abdij en terug samen ongeveer 5 km. Een prima rondje voor een lente tochtje.

Maar:

Vanuit de kajak zelf is weinig te zien van de bollenteelt.

Om je aan te melden voor deze leuke tocht: KLIK HIER