FILM: Johan, Timo
Eindelijk nog wat zomer dus laden wij onder leiding van Rob Goezinne om 13.00 uur in ’n zonnige stemming de kano’s en kampeeruitrusting op de 3 auto’s en gaan gezamenlijk op weg richting de rivier de Waal ! Na ’n vlotte rit in Gendt even wat snacken en dan op naar het Waalstrandje bij de camping alwaar wij de kano’s afladen en tot de klep aan toe vullen voor ’n 3 daagse trektocht over Neerlands grootste rivier. ’n Klein uurtje varen we stroomopwaarts richting Duitse grens, naar onze twee vaarkameraden die ’n dag eerder zijn vertrokken vanaf Vuren waar nu de pendelauto voor de chauffeurs staat, en… om op de oever van de Waal de kampeerplaats voor te bereiden met houtzagen voor het traditionele kampvuur. Op deze camp-site Waalstrand waar het vuur heet staat en het bier koud tillen we gezamenlijk de kano’s het strandje op tot tussen de bomen en trekken de bierblikken open toastend op ’n goede Waaltocht: ‘proost’!!
Johan en Timo hebben het kampement weer prima voorbereid; “chapeau!”. Tentjes worden opgezet en rond het vuur wordt ’n rijk scala aan eten tevoorschijn getoverd van ribeye’s tot satés, salades, pasta’s, hartige hapjes, drank in vele variaties en alcoholpercentages, alsof de horeca hier haar magazijnen heeft geleegd. De sterke verhalen en anekdotes komen los rond het grote kampvuur met wat mondharmonica-gezwijmel van Bart terwijl good-old Ton sur-place culinaire hoogstandjes bereid op de geïmproviseerde beach-bar: 24-kitchen live-on-the-beach. Tot middernacht duurt het (vr)eet en drinkfestijn en hobbelt ieder zijn wigwam in en wordt er gesnurkt.
Om half 6 kruip ik m’n mini-tentje uit en zie op de grote rivier de Rijnaken als reusachtige monsters uit de ochtendnevel opdoemen en weer verdwijnen. Het kampvuur smeult nog na en met wat gepor komt het weer tot leven, ik haal m’n koffie en al gauw komen er wat vroege vogels uit hun tenten op de koffiegeur af; dus uitdelen maar. Onder het ontbijten neemt Rob de planning door en ’t word ’n fikse 54 kilometer met de koffiestop in Nijmegen. Na opbreken van het kamp kunnen de kano’s te water en over hekgolven van de vele grote schepen varen we behoedzaam om de kribben heen die voor spectaculaire stroomversnellingen zorgen; wat ’n belevenis! Eenmaal in Nijmegen aangekomen nemen we op de kade koffie en overleg met ’n ferme appelpunt en Rianne zorgt voor entertainment, stoeiend met ’n plakkerige cheesecake: altijd leuk! Nog even naar de slijterij voor wat wijntjes en we kunnen weer naar de bootjes terug. We duwen af en pakken de stroom weer op, goed anticiperend op de drukke scheepvaart want die dendert dag en nacht door, zorgend voor flinke golfslag.Verderop nog ’n lunchstop en wat zwemmen maakt het ’n ontspannen tocht door deze vrijwel ongeschonden natuur met hier en daar ’n camping, steenfabriek of dorpje langs de begroeide oevers; wat is Nederland mooi vanaf het water. Naarmate de kilometers water onder ons wegvloeien glijden we als ’n armada van kano’s de Waal af tot we aanlanden op ’n strandje waar blijkbaar ’n kudde koeien rondloopt te zien aan ’n overvloed van geurende vlaaien.
Met de peddels vrij baan maken naar ’n plek voor kano en tent en touwen spannen om de nieuwsgierige jonge koeien op afstand te houden, kampvuur maken. En jawel, daar komt weer ’n stortvloed aan eten uit de kano’s te voorschijn; ik had beter niets mee kunnen nemen, want aangeboden voedsel weigeren word niet gedoogd dus kluiven maar; eerst marshmallows van boven ’t vuur, ’n borreltje, ’n quiche van Kasper, ’n bananencake van Rianne, ’n stuk vlees hier ’n toetje daar en de glazen staan constant op ‘re-fill(hik’). Dat door al dat ballast de kano’s boven water bleven is mij ’n raadsel! De mijne was halfleeg c.q. halfvol maar is door jarenlang solotochten teruggebracht tot minimale overlevingsrantsoenen; nee, deze club zou Rudolph van 24 kitchen nog jaloers maken. In de avondschemer word het romantisch tafereel verstoord door de stampede van ‘n kudde koeien die hùn strandje weer willen opeisen. Nu staan de ware kuddedrijvers op uit onze gelederen en als volleerde cowboys worden de wildebeesten teruggedreven tussen de bosschages, helaas nog even Ton’s tent perforerend met de scherpe hoeven, nu dus met ’n natuurlijke airco. Toch wel lekker want de nacht is nog benauwd(drank?). Na wat getouw en gezaag barricaderen we nu alle doorgangen en kunnen we hopelijk gaan slapen. 12 uur gaat ’n ieder weer z’n tentje in want qua eten en drinken kan er niets meer bij. Welterusten.
Als vroege vogel kan ik rond 6 uur het vuur weer tot leven wekken met wat boomwortels en droge koeienvlaaien en gaan Johan en ik aan de koffie met nog ’n pan vol geroosterde kipsaté, lekker hoor! haha. Het pannetje blijkt lek dus vergaat tot stof in het kampvuur, ook alle afval wordt op de bio-brander weggewerkt. Bij kamp Zuid zitten Hans, Rianne en Ton in het vroege ochtendzonnetje te ontbijten en wij, kamp Noord, bij de warmte van het vuur van alles te eten om de kano’s wat te ruimen; er lijkt wel voor ’n maand eten en drinken meegenomen. Na ’n frisse duik in de Waal en de dagplanning van leider Rob breken we op en gaan weer te water, op naar de Bossche bol in Zaltbommel.
Daar moet nog wel efkes voor gepeddeld worden want zelfs op zondag is het vaarverkeer nog druk genoeg om bij de kribben de vaartechniek op de golven te experimenteren. Vooral Timo gaat tekeer als op ’n wildwaterbaan; prachtig, wat ’n techniek beheerst die man. Als we gestaag oprukken naar Zaltbommel zien we zo’n 200 meter aan de overkant ’n eenzame kajakker tussen de kribben zwaaien met zijn peddel en wordt herkend als zijnde Chris de Ridder uit Gameren die nog steeds als lid bij onze kanoclub actief meedoet en jaarlijks de Biesboschtocht met snertmaaltijd verzorgd. Na zeker 5 grote Rijnaken die traag tegen de sterke stroming in passeren kunnen wij en-grouppe oversteken en hem hartelijk begroeten, Chris, de ervaren kano-matador. Onder het varen wordt er door ’n ieder met hem bijgepraat tot we bij het Zaltbommel-strand als vrienden afscheid nemen.
Eenmaal in Zaltbommel kunnen we de Bossche bollen meenemen naar de kademuur bij koffie-to-go, daar het terras al volgeboekt was. Het was kostelijk om te zien hoe ’n door de volle zon wat zachte Bossche bol en-public met de hand wordt weggewerkt als ’n kleuter met ’n ijsje, waarbij Rob smakelijk weer het voortouw neemt…… Gelukkig heeft de dame naast ons wat snoetsepoetsers, normaal gereserveerd voor de kleinkindjes. Voldaan vervolgen we onze vaarweg met nog wel enkele uren te gaan. In de middag ’n stop op weer zo’n mooi strandje, ’n frisse duik, ’n lunch met muesli, koeken en andere eetbare ballast om de ruimen, te ruimen. Er is nog genoeg voor wel nog ’n week. Kleine reparatie aan Johan’s kano met weer wat superkit en we mogen weer ‘abfahren’.
Als we Vuren naderen tegenover fort Loevestein landen we onder verbaasde blikken aan tussen de bikini’s en parasols van recreanten, om de kano’s te bergen waar de chauffeurs met Johan’s auto naar Gendt gaan voor de overige 3 auto’s. Dat is nog ’n paar uur flink rijden, zoveel hebben we dus ook gepeddeld, da’s niet mis. Dan weer terug rijden, kano’s en ballast inladen en op naar de KVU-loods in Uitgeest. Na ’n probleemloos ritje komt ons avontuur ten einde en dient het ‘gewone’ leven zich weer aan. Als weer in onze ‘jonge jaren’ leefden wij ons uit op de Waal en werd het clubgevoel broederlijk verstevigd; leve de KVU! Volgend jaar weer op de Waal !
Bart Numan