NIEUWE CORONAMAATREGELEN MET INGANG VAN WOENSDAG 14 OKTOBER
Op dinsdagavond 13 oktober heeft het kabinet nieuwe maatregelen bekendgemaakt om het Covid-19 virus terug te dringen. Vanaf woensdagavond 14 oktober zijn daarom de volgende beperkingen voor onze verenigingsleden van kracht:
Er is binnen de vereniging nauwelijks of geen covid19 geweest. We volgen deze regels om dat zo te houden!
Blijf vooral deze winter lekker doorvaren (in groepjes van 4 maximaal dus), want dat versterkt de weerstand.
Peter Beentjes
Onze kanovereniging bestaat sinds 1989 en heeft ongeveer 100 leden. De leden komen niet alleen uit Uitgeest, maar ook uit de omgeving zoals uit Heemskerk, Beverwijk en Castricum.
De vereniging heeft de beschikking over een loods aan de gemeentehaven van Uitgeest (KLIK hier voor locatie). In deze loods bevinden zich ongeveer 100 ligplaatsen, een kantine en kleedruimte. Vanuit de gemeentehaven zit je binnen 3 minuten op het Uitgeestermeer.
Het vaarseizoen loopt van half april tot half oktober, maar ook buiten deze periode hebben we een aantal actieve leden dat de elementen niet schuwt en de hele winter doorvaart.
Voor leden die (nog) geen eigen kajak of kano hebben, beschikken we over een bescheiden maar gevarieerde "vloot" waar zij gebruik van kunnen maken.
Wil je eens komen proefvaren? Kom dan eens in het vaarseizoen langs op woensdagavond. Er zijn dan altijd wel mensen aanwezig die je wat meer kunnen vertellen of een stukje met je mee willen varen. Of neem contact met ons op.
Met z’n elven reden we naar Gendt, ver stroomopwaarts langs de Waal. Mondkapjes op bij elkaar in de auto. Met Max en Bas, en ook met Timo en Johan dit keer. Uitbreiding! Omdat we eerder waren qua tijd dan andere jaren was het nog licht toen we de tenten neerzetten. De avond was warm en windstil, en hele bomen verdwenen in de oven, aangestoken door Rob. We hadden iets te veel kruidenbitter bij ons, maar het ging op. De ribeye van Timo was heerlijk.
Een aantal jaren geleden stond er in Kanotities een interessant artikel, geschreven door een lid van “KV Onder de wadden”, over tochtjes naar de vierde slenk van Schiermonikoog. Voor deze kanovereniging is dat tochtje inmiddels een soort standaardtocht geworden die ze elk jaar wel een keer varen. Wij van de KVU zijn er echter nog nooit geweest.
In deze vakantie-arme Corrona-tijd zoeken we naar leuke mini-vakanties en hadden daarvoor ons oog op de vierde slenk laten vallen. Jos en Mary leek dit ook een leuke tocht en daarom reserveerden we 3 dagen om in Eenrum (Groningen) te bivakkeren. Op 1 van die dagen hoopten we goed vaarweer te krijgen. Dat was gelukkig op zaterdag het geval. Wel was het ’s- morgens vroeg nog ijzig koud op de dijk, maar daarvoor schrokken we niet terug. En zo voeren we 19 sept om 9.30h met z’n vieren weg vanaf het strandje bij Lauwersoog.
Dit was de zomer van plannen die niet doorgingen. Geen buitenlandse kanoavonturen, geen verre reizen.
Maar dat hoeft ons er niet van te weerhouden om in de kano te stappen. En op het water zijn we vrij! Dus besloten Erik en ik om nog eens naar Tiengemeten te gaan, om het eiland heen te varen, daar twee nachten te kamperen en ook te voet het eiland uitgebreid te verkennen.
Samen in de auto met mondkapjes op is geen pretje, maar dat hadden we er wel voor over. Op het parkeerterrein in Nieuwendijk pakten we de kajaks in. Het was maandag, 31 augustus, prachtig weer en er was heel weinig wind. Het sjouwen van de volgepakte boten, over een smalle loopplank naar een kleine drijvende steiger bleek zwaarder dan de hele vaartocht rond het eiland. Tiengemeten is eigendom van Natuurmonumenten en één groot natuurreservaat. Maar dat is het niet altijd geweest. Het eiland heet Tiengemeten omdat de naam aangeeft hoe groot het was: een gemet is een oude oppervlaktemaat, ruim 0,4 hectare. Tegenwoordig is het 7 km. lang en 2 km. breed. Het eiland is lange tijd verpacht geweest aan enkele boeren, die er vee hielden en ook veel aardappels verbouwden.
De geschiedenis is echter nog interessanter als je bedenkt dat het eiland ooit ook een quarantainehaven is geweest. Schepen die het Haringvliet op voeren moesten op de rede van Tiengemeten voor anker en er kwam een arts aan boord om te beoordelen of er besmettelijke ziekten aan boord waren ( actueel in onze tijd!!). Zieke zeelieden werden overgebracht naar een soort hospitaal, waarvan de overblijfselen nog te vinden zijn op een plek die nu nog De Karantijn heet. Het gebouw is een ruïne waar informatiepanelen zijn geplaatst voor de geïnteresseerde voorbijganger. In latere jaren is het eiland ook een tijd in gebruik geweest als marinebasis en konden de oorlogsschepen daar veilig kruit aan boord nemen voor het scheepsgeschut. Sinds 1997 wordt Tiengemeten beheerd door Natuurmonumenten. Het heeft veel pijn gedaan bij de boerenfamilies die moesten worden uitgekocht om plaats te maken voor de wilde natuur die Natuurmonumenten voor ogen had. Maar ik heb me laten vertellen dat alle boeren die eerst grond moesten pachten van de particuliere eigenaar tegenwoordig op eigen grond elders een goed bedrijf hebben kunnen opzetten.
Gelezen in het Straatjournaal (maart 2020) van Amsterdam:
De pontbaas van De Woude ziet en hoort veel op een dag. Je kunt dan ook altijd voor informatie bij hem terecht, bijvoorbeeld als je wilt weten of je partner al thuis is. ;-)
Tiny
Donderdag zouden we naar een verjaardag van iemand die niet wist dat we kwamen. Het feestvarken logeerde in een huisje van Ljeppershiem (Friesland). Aangezien dat huisje aan het water lag, bedachten Tiny en ik dat we de 1,5 uur rijden daar naar toe nog nuttiger wilden besteden door er een kanotocht aan vast te knopen. Van de kaart leerden we dat er genoeg vaarwater is en je ook in Dokkum kon komen.
Om op koffietijd voor het gebak te kunnen aanschuiven vertrokken we om 8 uur vanuit huis. Vijfhonderd meter bij het huisje vandaan vonden we op google-streetview een prachtig zwemvlonder waar we goed konden instappen. Zo konden we makkelijk op tijd zijn om ons feestvarken te verassen met bezoek.
Nadat we bijgepraat waren begon het kanoën. Eerst volgden we de "Nije swemmer" richting Dokkum. Na korte tijd sloegen we af de Strobosser trekfaert in. Een prachtige vaart met wat huisjes en veel riet die ons rechtstreeks naar Dokkum zou voeren. Maar de vooruitgang had daar een stokje voor gestoken: ten behoeve van de aanleg van een rotonde naast Dokkum lag daar een dam. Daar was echter een oplossing voor want we konden nog een keer afslaan en via een dwarsverbinding naar het Dokkumer Grootdiep toe. Daar zagen we al veel meer bootjes wat we niet zo gek vonden met dit mooie weer. Het was hier in het noorden overigens een stuk minder benauwd dan in het Noord-Hollandse.
Vakantie in eigen land, bij de noordpier in Wijk aan Zee.
Ezra Groenestein
