Veel versoepelingen die ons als KVU aangaan.
In de nieuwsbrief van eind mei zal hier veel aandacht voor zijn.
En toch blijft nog wat hetzelfde:
En daarom: thuis omkleden. Hou nog steeds afstand. Even nog.
Peter Beentjes
Kennismaken met kanovaren ?!
Helaas moeten we melden dat de instap-avonden in mei al zijn volgeboekt.
Probeer het nog een keer in augustus via deze website.
De vereniging heeft de beschikking over een loods aan de gemeentehaven van Uitgeest (KLIK hier voor locatie). In deze loods bevinden zich ongeveer 100 ligplaatsen, een kantine en kleedruimte. Vanuit de gemeentehaven zit je binnen 3 minuten op het Uitgeestermeer.
Het vaarseizoen loopt van half april tot half oktober, maar ook buiten deze periode hebben we een aantal actieve leden dat de elementen niet schuwt en de hele winter doorvaart.
Voor leden die (nog) geen eigen kajak of kano hebben, beschikken we over een bescheiden maar gevarieerde "vloot" waar zij gebruik van kunnen maken.
Wil je eens komen proefvaren? Kom dan eens in het vaarseizoen langs op woensdagavond. Er zijn dan altijd wel mensen aanwezig die je wat meer kunnen vertellen of een stukje met je mee willen varen. Of neem contact met ons op.
Ondanks alle narigheid die corona meebrengt, proberen we er het beste van te maken. En dat lukt dankzij de KVU! Op 1 januari kwam de nieuwsbrief via de mail en een jaloersmakende foto via Whatsapp. Dus hup, meteen maatje Bert geappt en afgesproken voor een tocht op 2 januari. Over een goed begin gesproken: het was prachtig! Wij in de zon, regen rond het meer. Dat leverde mooie regenbogen en indrukwekkende luchten op.
Het gebeurt niet zo vaak, maar af en toe kunnen we varen op plekken waar normaal gesproken koeien en paarden of schapen grazen.
Iedereen heeft de beelden gezien, bijvoorbeeld van de Waalkade bij Nijmegen, waar we op een mooie zomerdag nog wel eens zijn uitgestapt om een “terrasje te pakken”. Maar het zag er nu, 5 februari 2021 wel heel anders uit. Om dat eens van dichtbij mee te maken ben ik graag ingegaan op een uitnodiging van Chris, die vlak aan de rivier woont, in Gameren: koffie bij hem thuis en dan de dijk over naar de Waal.
Het was nog even een dingetje om mijn kajak op de auto te krijgen, omdat ik dat bijna nooit alleen hoef te doen. Maar ik herinnerde mij een goede tip: gebruik een stok of een lange peddel die je aan de zijkant naast de dakdrager laat uitsteken, leg daar de voorkant van je boot op, til vervolgens de achterkant in de beugel, dan de voorkant en neem het hulpstuk weer weg. Dan natuurlijk nog even vastsjorren en klaar ben je. (Tja, daar merk ik weer dat ik geen zestig meer ben, want toen tilde ik gewoon zonder al teveel moeite die kajak bij de kuiprand op om hem met een zwaai in de beugels te leggen.) De rit naar Gameren ging zonder problemen want er is in tijden van Corona niet al teveel verkeer op de weg.
Na de koffie, even bijpraten en de foto’s van de laatste Schotland-tocht bekijken (nog voor de pandemie) gaan de droogpakken aan en de wielen onder de kajaks om even langs het steile pad over de Waalbandijk te zeulen. Dat is geen functionele dijk meer, maar een overblijfsel uit het verleden. Dan instappen op een modderige oever, ongeveer 80m. over een bruine plas varen naar de volgende dijk. Daar nog even sjouwen en over een hek heen met twee kajaks om bij de Gamerensche Waarden in te stappen. Het is een enigszins bevreemdende ervaring om langs bomen en struiken te varen die nog net boven water uitsteken. Ook hekken houden ons niet tegen want de verhoging is meer dan vijf meter. Zelfs als we een eind van de vaargeul blijven is de stroom nog krachtig. Dat zie je vooral als je langs een paal komt die boven water uitsteekt waar het water met grote snelheid langs gorgelt. Ik had verwacht dat we eerst stroomopwaarts zouden gaan, maar Chris had blijkbaar een ander idee, zodat we met een prettig vaartje, met de stroom mee in de richting van Nieuwaal varen. Normaal moet je hier om de kribben heen, maar nu kunnen we er gewoon overheen. De ligging van de kribben is alleen te zien aan de bakens die op de uiteinden staan en aan de hoge golven die een soort van wals vormen waar de stroom zich een weg zoekt over de obstakels. Ganzen en aalscholvers verzamelen zich op de laatste droge stukjes land.
Het plan was om met vier vrienden een weekend te gaan kanoën en kamperen in de Weerribben. Maar toen kwam de persconferentie en ging de groepsgrootte terug van 4 naar 2… Uitstellen dan maar en over drie weken kijken hoe de vlag erbij hangt. Dat was dinsdag. Woensdag gewerkt, donderdag gewerkt, en toen begon het te kriebelen. Er werd prachtig weer voorspeld dus zonde om thuis te blijven!
Bladerend in het kanoboek van Jolanda komt er veel moois voorbij, maar waar kan je in november nog kamperen? Dat is waar ook, de Alde Faenen in Friesland, daar wilde ik altijd nog een keer naar toe en er zijn veldjes waar je je tentje mag opzetten!
En zo stond ik vrijdagochtend op het steigertje naast de kerk van Wergea.
Zaterdagochtend 31 oktober weinig wind, zonnig. Op het strand zijn verschillende kajakkers. Tegenover de strandafgang vindt een viswedstrijd plaats. De kajakkers starten daarom zuidelijker. De golven veroorzaken wat witte strepen, maar zien er niet spectaculair uit. Ze zijn dat ook niet. Ze bouwen rustig op en breken gelijk matig op de banken, ook op die voor de strandlijn. De wind is matig, vrijwel geen stroming en dat zonnetje, heerlijk. Geen omstandigheden om druk te doen. Gewoon wat dobberen en ontspannen. Gewoon? uiteindelijk niks gewoons.
KLIK op de foto voor de hele serie
Timo nodigde ons uit om langs de kust te varen. Hierop werd massaal gereageerd (door Willem Maarten en Peter). Dat komt vermoedelijk door het vroege tijdstip. Om kwart voor zeven reden we naar Uitgeest voor de boten. Om kwart over acht lagen we in de zee. Op dat vroege tijdstip is het nog vrij parkeren bij Biesterbos! Maar dat gaf ons alle gelegenheid om het strand wakker te zien worden. Hoewel, de vissers waren er al, een enkele hardloper, een Wim Hofzwemmer en een vrouw met hond, die harder wandelde dan wij vooruit kwamen. Het idee was namelijk om met windje 3 en stroom tegen naar het noorden te gaan, naar Bergen bijvoorbeeld. Er stond een lekkere deining uit het noordwesten die soms even hoger werd als er een bui langs kwam. De zon kwam boven het duin en we kregen een volledige regenboog te zien! Een heerlijk tochtje. Volgens Timo konden we ook de Egmond-zeehond gaan zien, hoewel het geen dierentuin is natuurlijk. En echt, even later dook hij op. Vanwege de privacywetgeving is hier geen foto van gemaakt. Je moet het maar geloven. Na 1 uur en 3 kwartier hadden we de 7 kilometer naar de vuurtoren afgelegd en was het even pauze. Ik dacht nog: we gaan nog even door, want het is nog geen 11 uur (de vooraf afgesproken omkeertijd). Maar het was mooi weest, we gingen terug. En snel ook. Binnen 50 minuten lagen we weer op het strand, nu dat van Castricum, na een lange surf het strand op.
Bedankt voor deze gezellige deiningtocht!
Peter
Inmiddels bestaan de MarkerWadden al en paar jaar en zijn we daar in diverse stadia van de aanleg al per kajak gaan kijken. Dat waren redelijk korte tochten vanuit Lelystad. Wat we echter nog nooit hadden gedaan was om vanuit de vluchthaven Wijdenes te vertrekken. Omdat dit echter een flinke oversteek is van ruim 14 km over open en onbeschut water is, moet het daarvoor wel gunstig weer zijn en was het nog nooit gelukt die tocht te varen.
Tot 14 oktober: Door Corona-aanscherpingen verviel een geplande tocht rond de kop van Goeree omdat daar ook 2 overnachtingen bij hoorden en omdat er geadviseerd werd zo weinig mogelijk te reizen. Een veiliger tocht was in dit geval de tocht van Wijdenes naar de Markerwadden die we met 3 personen geheel Coronaproef konden varen. Onze groep bestond uit Jos, Theo en René
