2 tot en met 4 september 2022.

Beste kajak liefhebbers,
Kent U het ? De voorbereidings-opwinding. Wind en getij verwachtingen begrijpen? Wat neem ik mee? En voor het vaarklaar maken in Lauwersoog, de keuzeproblemen in het visrestaurant. Na de vismaaltijd naar de afvaart-locatie. Boot laden, auto parkeren en eenmaal op het water luisteren naar de instructies van de vaarleider. Grondkoers 335 graden. Niemand vaart vandaag zijn eigen 335, blijf bij elkaar. De langzaamste vaarder bepaalt vandaag de snelheid.

There we go. Mooi weer voorspeld en toch, golven schuin achterop uit het oosten, niet ernstig, wel aandacht vragend. Eenmaal aangekomen in de jachthaven van Schier ja, dan begint het echte werk. Omkleden “En plain publique” op het talud, wieltjes zetten, lopen met en vooral trekken aan de kajak om de camping te bereiken. Gelukkig, de goden zij dank zit halverwege deze trektocht onze voorhoede op een karakteristiek terras. Typisch Schier daar. Gelukkig spreek ik Spaans en begrijpt de bediening mij. Nog wat inkopen doen, et en route.Tent opzetten en dan..ja dan..de KVU dynamiek komt los. Literaire genoegens tijdens het voorlezen. Kwijllekker lamskarbonaadje peuzelen en ook iets uit de doos Sterke verhalen. Een verhaal over beren die aan een auto krabben, ach gewoon voor waar aannemen. Magie, deze keer een verdwenen spons die in duo weer tevoorschijn komt, hoe kan het denkt u (ik ook hoor). Op een humorvolle wijze een gerespecteerd ouder lid dood verklaren, niet het lichtste onderwerp maar vooruit we heten immers KVU (Kan Vanalles Uitkramen). De vaarleider die met stoel tegen de vlakte draait en tijdens die val uitroept: en ik ben niet dronken! (het imaginaire en werkelijke grijpt hier ineen)

Een geslaagde rijstschotel (zelf gemaakt en zelf toch opgegeten!), een ondefinieerbare salade, bananen cake. En taal, taal! Puur geserveerd. Het lijkt op scholing. Waar moet je dan aan denken? Dissonanties, sterke verhalen, nog sterkere verhalen, sterker dan sterkere verhalen.

Ja, we zijn een groep en onze vaarleider stuurt aan. Maar Zaterdag is de vrije dag, de individuen waaieren uit. In de namiddag zijn we weer samen. We worden verrast met wild geplukte zeekraal, dat smaakt lekker.

Onze groep kwam deze dag aan op het eiland met gebruik van oeroude aandrijving, spierkracht. Als men zich zo ouderwets verplaatst en ook lekker wil eten, dan kan men maar naar 1 karakteristieke locatie Hotel Restaurant Van der Werff. Bij de entree werden we ondergedompeld in historische tijden, de meer dan een eeuw oude wachtkamer, de lokale grandeur. Eenmaal in het restaurant wentelt het personeel ons in een sfeer van genoegens. Dat gevoel komt op als een vrouw van buitenlandse komaf, gadegeslagen door haar Cheffin ons de keuzes binnen het drie gangen menu uitlegt. Zachte vriendelijke klanken met een saus van warmte en verre oorden worden over ons uitgegoten. Je zo te gast voelen komt zelden voor. We maken onze keuzes, prima. De wat culinair klinkende tagliatelle, leek een klein hapje, voor de reus kajakker onder ons. Het diner smaakte buitengewoon en dat had een duidelijke oorzaak. De humor kletterde tussen en over de gerechten, daarmee werden de meest eenvoudige hapjes opgewaardeerd tot exquis.

Soms kan de literaire geldingsdrang teveel worden. Ter elfder ure bij een van onze tenten werd de E-reader met Biesheuvels zeeverhalen opgestart. Ik heb mij toen achterwaarts uit mijn tent gewerkt, ben de eerste honderd meter door het struweel getijgerd naar het sanitair blok. Terug ben ik stilletjes de in de tent gekropen. Ik werd niet opgemerkt door de toehoorders die knikkebollend op hun stoeltjes zaten.

De vertrekdag, 7 uur op. Er wordt koffie en thee gedronken, uitsmijters gebakken. Tenten en overige spullen in de boot pakken. Boot op de wieltjes en lopen met die handel over de weg, pittig. Het echte zware werk echter komt na het zeeduin. De volgeladen kajaks moeten enige honderden meters over het rulle strand vervoerd worden. Maar ja, er is een vooruitziende slimmerd bij die heeft twee draagtouwen. Dat maakt dat we met 4 personen 1 boot kunnen dragen. Evenzogoed zwaar werk.

Om 11.00 uur vertrek! koers 250 graden, achter de voorvaarder blijven en bij elkaar, en dat lukt. We varen achter de beschutting van Schier, maar eenmaal daarbuiten krijgen we weer lekkere jongens op het achterdek. Op naar Engelsmanplaat en daar verschijnt de Jolly, met Wieger en Anoushka. Ook van die stoere zeebonken.

Beste lezer wij waren 3 dagen in een wereld die avontuurlijk en natuurlijk genoemd mag worden. Als jij van oorspronkelijke sensaties houdt, ga dan eens mee. Maar en nu bloedserieus!

Meegaan is een voorrecht. Een unieke kans om het leven enige dagen intensief te beleven. KVU dank. Jullie maken mijn wereld interessant.
Jan