Categorie: kanoverhalen

Met de nodige voorbereidingen voor de kayak kampeertocht vertrokken Bert Ron Alex en Sebastian met volgepakte kayaks vanaf de club richting Eilandspolder  Er is tenslotte genoeg vaarwater in de buurt.

De weersvoorspelling was kortom heet 🥵 dus voldoende water mee voor onderweg.
De route gaat via de Woude naar west-Graftdijk waar Alex de sluiswachter in dienst zal bellen.. uiteindelijk een charmante dame 👩🏼‍🦳die voor ons 4e de sluis opendraaiden en ons liet zakken op niveau begane grond. (3 meter)

Vanuit de sluis besloten om via de mooie en rustige Eilandspolder naar de camping te varen. De omgeving vol riet en mooie landerijen. Toch weer dat boekje vergeten met alle merken watervogels.🦅🦜🫣

Rond het middag uur naar de camping Welgelegen gevaren en onze tentjes opgezet. Altijd leuk om te zien hoe iedereen dat op zijn eigen manier toch weer voor elkaar krijgt. De tentjes staan en besluiten om naar het prachtige plaatsje de Rijp te varen en een lekker biertje op het terras te nuttigen🍻 met aansluitend een museumbezoek aan In t Houten huis waar een prachtige oude kayak die eeuwen geleden is gemaakt en nu het topstuk van deze collectie is.

De Eilandspolder dit door mensen gemaakte landschap was vroeger een eiland tussen de meren Schermer en Beemster totdat die in de Gouden Eeuw werden drooggelegd. De combinatie van talloze slootjes , het laag gelegen land de oude dorpjes , oude stadjes en de omliggende laaggelegen droogmakerijen maken het tot een zeer fascinerend gebied om met je bootje doorheen te peddelen .

Op zondag na een redelijke nachtrust wakker geworden met het geschater van alle Eilandspolder-bewoners 🦜🦅☀️Voor de boeg een hete zonnige dag .
Ontbijtje een kop koffie of 2 het kamp afbreken en kayaks  laden, we besluiten om via een mooie omweg terug te varen naar de sluis in West-Graftdijk. Het begint al iets drukker te worden met muziekbootjes en oude dames met motorpech🙈

Bij de sluis aangekomen wachten totdat deze op ons niveau was leeggelopen, wat een watergeweld en wat een hoogteverschil (3 meter).  De stroming liet bijna de kuip van Bert vollopen maar konden dit net voorkomen. De sluiswachter een fooi gegeven en bij de Woude nog even een laatste terrasbezoek en koers richting Uitgeest.

Voor iedereen die ook eens een kampeertochtje wil meemaken, kijk voor volgend jaar op de KVU kalender.

13 juni 2021

In de Volkskrant belicht cultuurjournalist Wieteke van Zeil wekelijks in de rubriek “Oog voor detail” een op het eerste gezicht onopvallend fragment van een schilderij of ander kunstwerk. Vaak heb ik na lezing van haar beschouwing een andere kijk op het betreffende kunstwerk. Rijker. Dit overkwam me ook tijdens de door Tiny en René georganiseerde KVU kajaktocht afgelopen zondag door Zaandam en het Oostzanerveld. Dit laatste, een veenweidegebied, kende ik al om dat ik vroeger in die omgeving woonde. Wandelend, fietsend en varend heb ik destijds vele hoekjes gezien. In het Twiske heb ik ooit nog een fles wijn begraven, met het plan om die tijdens een romantische gelegenheid op te duiken. Gelegenheden waren er; die fles heb ik nooit teruggevonden.

Maar dan Zaandam. Ik vond het altijd een onaantrekkelijke plaats. Ondanks een aantal industriële monumenten langs de Zaan en ondanks ook de karakteristieke groene, houten huisjes, door Claude Monet zo mooi in olieverf vastgelegd. Het zijn toch artefacten in een verder voor mij weinig inspirerende omgeving.

Het startpunt van onze tocht, een troosteloze parkeerplaats, Kuilpad in Zaandam, bevestigde dit beeld. Maar ik zat nog niet in mijn kajak of dit beeld werd bijgesteld. Voor mij zag ik een prachtig water omgeven doorwilde struiken en bomen en om de zoveel honderd meter overspannen door ranke, houten loopbruggen. Een ‘Wieteke van Zeil’ moment.

Het bleef niet bij één detail. De hele route die we met ons negenen aflegden, toonde een veelheid aan groene aders door en om Zaandam. René en Tiny hadden er, fietsend over een groene fietsroute, een stukje van gezien en vervolgens per kajak ontdekt dat er een uitgebreide ‘natuurlijke infrastructuur’ lag in de stad. Veel dank dat zij dit met ons wilden delen! Mocht je overigens ooit nog een mooi huis zoeken in een groene omgeving, aan het water (en een gevulde portemonnee hebben), zoek eens in Zaandam.

Voor de rest van dit verslag zou ik kunnen volstaan met de bijgevoegde foto’s die Justus onderweg nam. Het zou de tocht tekort doen. Daarom hier nog wat impressies, observaties en een tip:

1).Het was opmerkelijk rustig en er waren aanmerkelijk minder gemotoriseerde watergebruikers dan we verwachtten met zo’n zonnige, zomerse zondag.

2). In onze groep van negen, twee vrouwen en zeven mannen, bleek ieder een eigen interpretatie te hebben van wat koffie-, lunch- en theepauzes inhouden. Energierijke hapjes en sapjes horen er altijd bij.

Lunchpauze bij beeld van onbekende maker

3).Ik heb geleerd dat er snel en langzaam water is. Het peddelen in de ondiepe veensloten van het Oostzanerveld was aanzienlijk zwaarder dan op de diepere Jagersplas in Zaandam.

4).Ook tochtleiders missen soms de juiste afslag. Het gesprek tussen René en een kudde schapen bood geen soelaas.

Gelukkig hadden we Tiny nog.

5).Wat is het verschil tussen een brug en een tunnel. De doorgang onder de A7 gaf antwoord op deze, tijdens het varen gestelde vraag. Een brug gaat over iets heen en je vaart er onderdoor en een tunnel gaat ergens onder door en je vaart er doorheen, als je tenminste niet knel komt te zitten. Of opgehouden wordt door een (hé, doorvaren!) fotograaf.

6).Peddelaars zijn zorgzame, kordate sporters zonder haast, maar ze houden wel van doorvaren. Waar ik zelf vaak ruim de tijd neem om stil te liggen om de natuur te ervaren en vogels te kijken, waren de pauzes nu louter van culinaire aard. Nu moest ik volstaan met luisteren naar hoe de kleine karekiet, in tal van variaties, en de tjiftjaf, tweetonig, hun naam riepen. We kwamen er overigens achter dat de kabaalmakers die in Ton’s dakgoot nesten, scholeksters zijn.

7).Tip: vertel tijdens een tocht nooit dat je de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt, want dan moet je het tochtverslag schrijven, of je nou nog doorwerkt of niet.

Kortom, een alleszins mooie, gezellige en verrassende tocht. Zeker weten dat, als Claude Monet meegevaren was, hij misschien geen vier maanden maar toch zeker vier dagen gebleven was om de natuur van de Zaanstreek op zijn Iphone vast te leggen. Wie weet beschouwen mensen in volgende eeuw onze vaarfotograaf Justus als de nieuwe Monet

2 tot en met 4 september 2022.

Beste kajak liefhebbers,
Kent U het ? De voorbereidings-opwinding. Wind en getij verwachtingen begrijpen? Wat neem ik mee? En voor het vaarklaar maken in Lauwersoog, de keuzeproblemen in het visrestaurant. Na de vismaaltijd naar de afvaart-locatie. Boot laden, auto parkeren en eenmaal op het water luisteren naar de instructies van de vaarleider. Grondkoers 335 graden. Niemand vaart vandaag zijn eigen 335, blijf bij elkaar. De langzaamste vaarder bepaalt vandaag de snelheid.

There we go. Mooi weer voorspeld en toch, golven schuin achterop uit het oosten, niet ernstig, wel aandacht vragend. Eenmaal aangekomen in de jachthaven van Schier ja, dan begint het echte werk. Omkleden “En plain publique” op het talud, wieltjes zetten, lopen met en vooral trekken aan de kajak om de camping te bereiken. Gelukkig, de goden zij dank zit halverwege deze trektocht onze voorhoede op een karakteristiek terras. Typisch Schier daar. Gelukkig spreek ik Spaans en begrijpt de bediening mij. Nog wat inkopen doen, et en route.Tent opzetten en dan..ja dan..de KVU dynamiek komt los. Literaire genoegens tijdens het voorlezen. Kwijllekker lamskarbonaadje peuzelen en ook iets uit de doos Sterke verhalen. Een verhaal over beren die aan een auto krabben, ach gewoon voor waar aannemen. Magie, deze keer een verdwenen spons die in duo weer tevoorschijn komt, hoe kan het denkt u (ik ook hoor). Op een humorvolle wijze een gerespecteerd ouder lid dood verklaren, niet het lichtste onderwerp maar vooruit we heten immers KVU (Kan Vanalles Uitkramen). De vaarleider die met stoel tegen de vlakte draait en tijdens die val uitroept: en ik ben niet dronken! (het imaginaire en werkelijke grijpt hier ineen)

Een geslaagde rijstschotel (zelf gemaakt en zelf toch opgegeten!), een ondefinieerbare salade, bananen cake. En taal, taal! Puur geserveerd. Het lijkt op scholing. Waar moet je dan aan denken? Dissonanties, sterke verhalen, nog sterkere verhalen, sterker dan sterkere verhalen.

Ja, we zijn een groep en onze vaarleider stuurt aan. Maar Zaterdag is de vrije dag, de individuen waaieren uit. In de namiddag zijn we weer samen. We worden verrast met wild geplukte zeekraal, dat smaakt lekker.

Onze groep kwam deze dag aan op het eiland met gebruik van oeroude aandrijving, spierkracht. Als men zich zo ouderwets verplaatst en ook lekker wil eten, dan kan men maar naar 1 karakteristieke locatie Hotel Restaurant Van der Werff. Bij de entree werden we ondergedompeld in historische tijden, de meer dan een eeuw oude wachtkamer, de lokale grandeur. Eenmaal in het restaurant wentelt het personeel ons in een sfeer van genoegens. Dat gevoel komt op als een vrouw van buitenlandse komaf, gadegeslagen door haar Cheffin ons de keuzes binnen het drie gangen menu uitlegt. Zachte vriendelijke klanken met een saus van warmte en verre oorden worden over ons uitgegoten. Je zo te gast voelen komt zelden voor. We maken onze keuzes, prima. De wat culinair klinkende tagliatelle, leek een klein hapje, voor de reus kajakker onder ons. Het diner smaakte buitengewoon en dat had een duidelijke oorzaak. De humor kletterde tussen en over de gerechten, daarmee werden de meest eenvoudige hapjes opgewaardeerd tot exquis.

Soms kan de literaire geldingsdrang teveel worden. Ter elfder ure bij een van onze tenten werd de E-reader met Biesheuvels zeeverhalen opgestart. Ik heb mij toen achterwaarts uit mijn tent gewerkt, ben de eerste honderd meter door het struweel getijgerd naar het sanitair blok. Terug ben ik stilletjes de in de tent gekropen. Ik werd niet opgemerkt door de toehoorders die knikkebollend op hun stoeltjes zaten.

De vertrekdag, 7 uur op. Er wordt koffie en thee gedronken, uitsmijters gebakken. Tenten en overige spullen in de boot pakken. Boot op de wieltjes en lopen met die handel over de weg, pittig. Het echte zware werk echter komt na het zeeduin. De volgeladen kajaks moeten enige honderden meters over het rulle strand vervoerd worden. Maar ja, er is een vooruitziende slimmerd bij die heeft twee draagtouwen. Dat maakt dat we met 4 personen 1 boot kunnen dragen. Evenzogoed zwaar werk.

Om 11.00 uur vertrek! koers 250 graden, achter de voorvaarder blijven en bij elkaar, en dat lukt. We varen achter de beschutting van Schier, maar eenmaal daarbuiten krijgen we weer lekkere jongens op het achterdek. Op naar Engelsmanplaat en daar verschijnt de Jolly, met Wieger en Anoushka. Ook van die stoere zeebonken.

Beste lezer wij waren 3 dagen in een wereld die avontuurlijk en natuurlijk genoemd mag worden. Als jij van oorspronkelijke sensaties houdt, ga dan eens mee. Maar en nu bloedserieus!

Meegaan is een voorrecht. Een unieke kans om het leven enige dagen intensief te beleven. KVU dank. Jullie maken mijn wereld interessant.
Jan

Zaterdag 18 juni 2022 werd een tocht gevaren door het IJ-meer onder leiding van Rob. Annet, Willem-Maarten en Peter tekenden bij. Erg vriendelijk weer. T-shirtjes in plaats van neopreen. Noordnoordoosten wind vanaf het Markermeer en daardoor af en toe wat ballenbakkerig maar dat was wel zo lekker eigenlijk. We begonnen bij een heel erg klein strandje ten zuiden van Durgerdam, vlakbij een enorme pilaar van een hoogspanningsleiding.

Langs het Vuurtoreneiland waar wij niet aan land gingen, hoewel er een prima restaurant is daar. Reserveren moet je dan wel natuurlijk. Pampus ligt te midden van een ondiepte waar in de 19^e eeuw een eiland geheid is, voorzien van stortstenen. Het heeft ook een prima zandige aanlandingsplaats, waar ook gezond en gezwommen werd. Goede koffie en appeltaart, en het was levendig door de bezoekers vanaf Muiden. Ook het fort en de tentoonstelling werden bezocht.

Op de terugweg, met golven achterop, voeren we langs nieuw opgespoten land en doken we IJburg in. Lijkt in niets op Amsterdam. Maar wij zouden er wel kunnen wonen. Veel bootjes en vooral suppers. Daar staken wij met onze zwemvesten wat bij af. Weer even door de swell van het Buiten-IJ en dan weer Durgerdam- Beach, stampvol nu want het blijft vijf bij vijf meter.

Leuk tochtje Rob!

Peter

P.S. Zouden beginners dit ook kunnen? Ja, hoor. Kun je meteen je grenzen wat verleggen!

Leuk stadje wel!

Voor velen van ons was het de eerste keer om in de grachten van Amsterdam te dobberen. Verzamelen om 7.45 uur, en dat op zondag. Vertrek 8.15 en we lagen in het water om 9 uur stipt. Tochtleiders Timo en Johan hadden het goed uitgedokterd en we waren bij kanovereniging Zeeburg (https://kvzeeburg.nl/) te gast. Fantastische accommodatie aan een rafelrand heel dicht bij het centrum. En uniek: gratis parkeren op zondagen!

Het vroege tijdstip was heel gunstig want om 9-10 uur op zondag ligt heel Amsterdam nog te maffen. Het was heel stil en mooi. Het perspectief vanaf het water is prachtig. Het werd pas een paar uur later wat drukker, vooral met de rondvaartboten. Na een uur of twee kwamen we in een luxe jachthaventje (bij het centraal station in de buurt) waar je met een boot (?) aan wal kon, maar ook met je kajak. Het laatste is wel zo laagdrempelig. We mochten de kajaks achter de steiger in een slootje dumpen waar ze veilig lagen. Goede koffie daar, en ook ontbijtbuffet wat niemand van ons koos. Gelukkig wel een bitterkoekje bij de cappuccino.

Voor de tweede pauze gingen we een stukje grootwater over, wat voor de meesten wel even lekker was. Bij het Scheepvaartmuseum en Nemo is een mooie steiger, met daarachter een buitenzwembad. Hier hielden we onze lange pauze, met eigen brood met stroopwafels. Met mooi uitzet op de zwemmers mocht de pauze van Edwin wel wat langer zijn en dat was eigenlijk het enige minpuntje van de dag.

Timo en Johan: perfect georganiseerd.

Rest mij te zeggen dat ik wel wat meer nieuwe leden had verwacht! Als je klaar bent met de instructie kun je dit ook! En het is zo bijzonder.

Peter

Foto’s: Peter